DYNAMIC CHORD
-------------------------------
feat. [rêve parfait]
- before the stage -
ดราม่าที่มากับอัลบั้มเพลง Christmas carol
เป็นสถานการณ์ก่อนหน้าที่พวกเรองจะขึ้นเวทีการแสดงวันคริสต์มาส
คุอง : นี่ อากิ ตอนนี้กี่โมงแล้ว
อากิ : บ่ายโมงกว่าแล้วมั้ง ก็ต้องขึ้นเวทีช่วงกลาง ๆ คงใกล้ได้เวลาแล้วล่ะนะ
คุอง : นึกว่าจะให้จบ rehearsal ซะก่อน ถึงเวลาจริงแล้วรึเนี่ย
อากิ : ก็พวกเราเป็นเด็กใหม่สุดเลยนี่น่า
คุอง : นั่นสินะ ... เฮ่อ ตื่นเต้นชะมัดเลย ..
อากิ : ฮะ ๆ ๆ แม้แต่คุองก็ตื่นเต้นเป็นเหรอ
คุอง : ... นี่นาย คิดว่าชั้นเป็นคนยังไงกันหา ?
อากิ : ไม่รู้สิ เป็นคนยังไงกันนะ ?
คุอง : ให้ตายสิ ... แต่ยังไงก็ดูจะเทียบกับนายไม่ได้หรอกนะ
คุอง : แล้ว ... คุณพระราชาของพวกเรานอนหลับสบายใจเฉิบเลยเหรอครับ ?
เรอง : ... ฟี้ ... ฟี้ ...
คุอง : เห็นบอกว่าตื่นตัวจนนอนไม่หลับนี่นะ ... ปกติแล้วต้องตื่นเต้นจนนอนไม่หลับไม่ใช่เหรอ ? จะว่ากล้าหาญดี หรือเส้นประสาทหนาดีเนี่ย
อากิ : ก็ คงทั้งคู่นั่นล่ะ
คุอง : นั่นสินะ ... ฮะ คุณพี่ชายก็ไปขอแบ่งมาบ้างสักเป็นไงล่ะครับ ?
อากิ : หืม ? พูดว่าอะไรนะ ?
คุอง : ... โอ๊ะ ! อะ ไม่ได้พูดอะไรเลยครับ ... เฮ่อ ท่านไนท์ของเรานี่น่ากลัวเป็นบ้าเลย
- เสียงนางเอกเดินมา -
คุอง : อ๊ะ ... "ไม่ใช่แบบนั้น" ? ... เฮ่อ ไม่ใช่แบบนั้นที่ไหน---
อากิ : เธอเข้าใจเรื่องของผมดีจังเลยนะ ขอบใจนะ
คุอง : ทำตัวเป็นลูกแมวเชื่อง ๆ คือแบบนี้งั้นสินะ ...
คุอง : หือ ?
อากิ : มีอะไรเหรอ ?
คุอง : อ่า โมโม่ไปไหนล่ะ ?
อากิ : จะว่าไป ไม่เห็นตัวตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้วนะ เธอเห็นบ้างมั้ย ?
อากิ : ... งั้นเหรอ ... หรือว่า ... จะไปจีบสาวอยู่ ?
คุอง : ไม่หรอกน่า นี่ก่อนขึ้นแสดงนะ
แกร็ก !
- เสียงเปิดประตู -
อากิ : ... อ๊ะ โมโม่จัง ! ไปอยู่ไหนมาเหรอ ?
แกร็ก !
- เสียงปิดประตู -
สึกุมิ : เดินเล่นมา
คุอง : เดินเล่น เหรอ ... เฮ้ย ท่านราชาก็ดี โมโม่ก็ดี สบายใจกันจังเลยนะ
สึกุมิ : ก็เพราะ ยังไม่เห็นเริ่มสักทีเลยนี่น่า ขึ้นเวทีน่ะ เบื่อแล้ว
อากิ : ยังไม่ได้มีอะไรเริ่มเลยไม่ใช่เหรอ ?
สึกุมิ : ถ้างั้นก็เริ่มสักทีเซ่ ! เบื่อแล้วนะ เบื่อแล้ว !
คุอง : ถ้าบอกว่าเบื่อ ๆ ขนาดนั้นล่ะก็ ไปปลุกคุณพระราชาตรงนั้นเซ่
สึกุมิ : อะไรกันหมอนี่ หลับอยู่เหรอ ?
สึกุมิ : สบายใจจริงนะ
อากิ : ... แฮะๆ โมโม่จังยังพูดแบบนั้นเลยเหรอ ?
สึกุมิ : ช่วยไม่ได้นะ
สึกุมิ : เฮ้ เธอเองก็มานี่สิ มาช่วยกันปลุก
- เสียงนางเอกเดินเข้าไปแล้วถาม -
สึกุมิ : เรื่องนั้นน่ะง่ายจะตาย ... จั๊กจี้ไง ชั้นจากทางซ้าย เธอจากทางขวาเข้าใจนะ ?
คุอง : เรองเกลียดการจั๊กจี้ เดี๋ยวโดนโกรธเอาน้า ?
อากิ : น่าสนุกดีออก ก็ดีไม่ใช่เหรอ
คุอง : อากิเนี่ย เป็นยักษ์สินะ
อากิ : ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฮึ ๆ
สึกุมิ : พร้อมยัง ? ... เอาล่ะนะ ... จั๊กจี้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !
เรอง : ... อื๋อ ? ... อุ ฮิ ๆ ๆ ๆ ฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !
สึกุมิ : ฮิ ๆ ๆ จั๊กจี๋ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เรอง : ฮะ ๆ ... เฮ้ย ! เฮ้ ! ฮะ ๆ ๆ !
สึกุมิ : จั๊กจี๋ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เรอง : หยุด ... แค่ก ! ก็บอกว่าให้หยุดไงเล่า ไอ้บ้านี่ !
ผั๊วะ !!
- เรองเตะสึกุมิ -
สึกุมิ : โอ้ย !
เรอง : ... แฮ่ก ๆ ๆ
สึกุมิ : มันเจ็บนะเฟ้ย ไม่ตลกเลยนะเฟ้ย ! ก็ช่วยปลุกให้ไงเล่า !
เรอง : ... แฮ่ก ... ใครขอให้ช่วยปลุกด้วยการจั๊กจี้กันฟะ ! เธอเองก็หัดห้ามหน่อยสิเฟ้ย !
สึกุมิ : คนที่ต้องให้ช่วยปลุกให้อย่ามาบ่นไปหน่อยเลยน่า ไอ้คิงงี่เง่า !
เรอง : ว่าไงนะ ? ได้ยินเหมือนพูดว่าคิงงี่เง่าเลยนะ ก็บอกว่าให้เลิกเรียกแบบนั้นไงเล่า !
สึกุมิ : ทำไมชั้นต้องฟังคำสั่งของนายด้วยเล่า !
เรอง : ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าชั้นคือนักร้องของวงไงเล่า
สึกุมิ : หา ? เป็นแค่นักร้องอย่ามาทำกร่างหน่อยเลย ก็แค่
(ฟังไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ)
คุอง : ให้ตายสิ ๆ ทั้งที่เป็นเวทีแรกของการเปิดตัวเมเจอร์เดบิวของ [rêve parfait] ของพวกเราแท้ ๆ แต่กลับทำตัวเหมือนเดิมเนี่ยนะ ?
อากิ : เรื่องนั้นอาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้นะ
คุอง : แต่ยิ่งกว่านั้นคิดว่านี่ไม่ใช่เวลาใช้คอตะโกนเสียงดังนะ ...
อากิ : แต่ว่าคิดว่าคงได้เวลาที่เธอจะเข้าไปห้ามแล้วล่ะ
คุอง : อา นั่นก็จริงแฮะ
- นางเอกเดินมาห้าม -
เรอง : แงะ ... โมโหซะแล้ว
สึกุมิ : บอกว่า "อย่าทะเลาะกัน "เหรอ ... เรื่องนั้นไปพูดกับเรองสิ
เรอง : หา ? นายนั่นแหละที่เริ่มก่อน ...
ป๊อง !
- เรองเจอริโอะตี -
เรอง : โอ้ยเจ็บ ! ทำไมถึงมาตีชั้นคนเดียวเล่า ! ... ถ้าอย่างนั้น ...
ผั๊วะ !
- เรองตีสึกุมิ -
สึกุมิ : โอ้ยเจ็บ ! ทำไมเรองถึงมาตีชั้นเล่า !
เรอง : แฮะ ๆ เท่านี้ก็เสมอกันแล้วใช่มั้ย ชั้นโดนยัยนี่ตีคนเดียวมันไม่ยุติธรรมเลย
สึกุมิ : ... นี่นาย อายุมากกว่าชั้น 1 ปีแน่เหรอ ? เด็กชัด ๆ
เรอง : โดนเด็กเรียกว่าเด็ก ไม่เจ็บใจหรอกเฟ้ย แบร่ !
สึกุมิ : ... ฮึ่ม ! ...
แปะ แปะ
- คุองปรบมือ -
คุอง : เอ้า ๆ พอแค่นั้นล่ะ ! คิดจะทะเลาะกันไปอีกนานเท่าไรกัน ?
อากิ : ใกล้จะถึงเวลาขึ้นเวทีแล้ว เตรียมตัวเอาไว้จะดีกว่านะ
เรอง : ก็จริงแหะ ... ฮ้าว ...
สึกุมิ : ยังหาวแบบสบายใจได้อีกเหรอ ...
เรอง : อื้ม ! (บิดขี้เกียจ)
คุอง : ฮะ ๆ ถ้าเรองทำท่าทางแบบนั้นแล้วล่ะก็ดูท่าคงไม่เป็นไรแน่ นึกว่าพอจะเริ่มการแสดงจริงแล้วจะตื่นกลัวกันนิดหน่อย แต่ไม่เป็นแบบนั้นเลยเหรอ
เรอง : ก็แน่อยู่แล้วนี่ คาดหวังอะไรอยู่รึไง ?
สึกุมิ : นั่นสินะ เจ้าหมอนี่ไม่มีความละเอียดอ่อนพรรค์นั้นหรอกนี่นะ
เรอง : สึมุกิก็ด้วยนี่นะ นายเองก็ไม่เห็นตื่นเต้นเลยสักนิดนี่น่า ?
สึกุมิ : ใช่แบบนั้นที่ไหนกัน
อากิ : ฮิ ๆ
อากิ : แบบนี้สินะถึงจะเป็นสมาชิกของ [rêve parfait] สินะ ... แต่รู้สึกว่าทางเจ้าหล่อนจะเป็นกังวลแทนแล้วนะ
เรอง : หา ? ทำไมถึงทำหน้าเป็นกังวลล่ะ ? ไม่มีเรื่องอะไรให้เธอต้องเป็นห่วงสักหน่อย -
สึกุมิ : ใช่ ๆ ต้องมาถูกเป็นห่วงเนี่ยมันไม่สบอารมณ์เอาซะเลย เธอน่ะยืนดูพวกเราอยู่ตรงนั้นอย่างสบายใจก็พอแล้วล่ะ
คุอง : ถูกอย่างที่โมโม่พูด !
- คุองเดินมาใกล้ -
คุอง : เห็นแบบนี้แต่พวกเราถ้าถึงเวลาที่ต้องทำก็จะตั้งใจทำอย่างเต็มที่ทุกอย่างเลย
คุอง : วันนี้ตั้งใจจะทำให้เวทีเปิดตัวแรกของพวกเราสำเร็จลุล่วงอย่างสมบรูณ์ นอกจากให้มันสำเร็จแล้วอย่างอื่นไม่ทำหรอกน่า สบายใจเถอะ
อากิ : ใช่แล้วล่ะ เพราะพวกเราตั้งใจจะแสดงดนตรีให้เป็นของขวัญกับเธอนะ
เรอง : มองชั้นที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีให้ดีล่ะ อย่าละสายตาไปจากชั้นล่ะ
คุอง : เอ้า มาเริ่มเรื่องสนุก ๆ กันเถอะ ! จะทำให้เธอรู้สึกดีด้วยบทเพลงของพวกเราเอง เพราะงั้นเธอเองก็มาสนุกไปด้วยกันเถอะ
สึกุมิ : ชั้นจะไม่พูดว่าให้สนุกหรืออะไรหรอกนะ เพราะงั้นยืนดูอยู่ตรงนั้นเฉย ๆ ล่ะ
- เรองเดิน -
เรอง : เอาล่ะ ... แค่ของพวกเราก็ 30 นาทีเหรอ ไปสนุกกันให้เต็มที่เลยนะ
อากิ & คุอง & สึกุมิ : ได้เลย !
เรอง : ดูด้วยใบหน้ายิ้มแย้มล่ะ เธอคอยดูพวกเราให้ใกล้ ๆ ที่สุดก็พอแล้ว
คุอง : ใช่แล้วล่ะ ใช่แล้ว ! ถ้าขนาดเธอยังทำหน้ากังวลใจ พวกเราก็ลำบากใจน่ะสิ ก็อย่างที่ว่าล่ะนะ ... เอ้า ! ยิ้มซะ
สึกุมิ : หน้าขี้เหร่ซะ ... ก็อยากจะบอกว่าสมกับที่เป็นคนบ้าน ๆ แล้วล่ะ แต่แบบนั้นก็ดีอยู่หรอกมั้ง
อากิ : อ๊ะ เหมือนจะมาเรียกแล้วล่ะ
เรอง : งั้นไปแล้วนะ เตรียมตัวคอยต้อนรับให้ดีล่ะ
- เดินออกไปทั้งหมด -
♔♗♖♘ ♔♗♖♘ ♔♗♖♘
*******************************************
